فقر چند بعدی خانوارهای دارای کودک در استان کرمان با بکارگیری رویکرد نسلی: 1392-1363

هدف مطالعه­ی حاضر تحلیل روند فقر چند بعدی خانوارهای دارای کودک در مناطق شهری و روستایی استان کرمان (1392-1363) بود. در این مطالعه با استفاده از داده­های پیمایش هزینه ـ درآمد خانوارهای کشور، خانوارهای دارای کودک در استان کرمان به چهار گروه سنی تفکیک شد و با استفاده از رویکرد "معصومی و لوگو" و استفاده از شاخص FGT (فوستر، گریر و توربک)      سنجه­های فقر چند بعدی مورد اندازه­گیری قرار گرفتند. در انجام محاسبات از نرم­افزارهای Stata11 و Excel بهره گرفته شد.نتایج مطالعه نشان داد نرخ فقر چند بعدی در سال­های مختلف مطالعه هم در مناطق شهری و هم روستایی با نوسانات زیادی همراه بوده است. بالاترین میزان فقر در مناطق شهری مربوط به سال 1388 بود. در مناطق روستایی علاوه بر این سال در سال 1368 برخی  گروه­های سنی فقر چند بعدی بالایی داشتند. در طول برنامه­ی توسعه­ی اول تا سوم در مناطق روستایی و شهری استان شاهد کاهش نرخ و شدت فقر چند بعدی بودیم، اما این روند در طول برنامه­ی چهارم توسعه­ی افزایشی بود. هم در مناطق روستایی و هم شهری استان در دوره­ی اخیر (منتهی به سال 1392) نرخ فقر چند بعدی کاهش داشت اما شکاف فقر با نوساناتی همراه بود. در مجموع نرخ و شدت فقر چند بعدی در مناطق روستایی استان بیشتر از مناطق شهری بوده است که این امر بیانگر آن است که در طول برنامه­های توسعه­ی سیاست­های منسجم و هدفمندی برای رفع محرومیت­های چندگانه به­خصوص در مناطق روستایی استان اتخاذ نگردیده است.